De Panne 4 cars.

Jean Lacroix

Het weekend van 9 en 10 september 2022.  Rond deze periode is het in Nieuwpoort traditioneel oude auto’s kijken. Oldtimers, zeggen de kenners en de trotse eigenaars met een pruilmondje. Nu wat bleek: dit weekend was er zowel in Nieuwpoort als in De Panne oude auto’s, lees oldtimers, te zien.
Gvd, denk je dan. Twee manifestaties met hetzelfde onderwerp en hetzelfde publiek op een en hetzelfde weekend. Hoe stom kun je zijn als organisator. Dus dat wordt keuzes maken. Op zaterdag Nieuwpoort Drivers Days en op zondag De Panne 4 cars.

Zaterdag ochtend ging ik naar het Keunepark in Nieuwpoort waar alles zou doorgaan. Wat hadden ze daar in hemelsnaam neergepoot? Mooie, grote tenten waar het betere auto volk zich kon tegoed doen aan hetgeen dat soort mensen eet of drinkt. Op het afgebakende terrein hier en daar een oude, mooi gerestaureerde auto. Maar alle aandacht ging naar het nieuwe design op vier wielen: van Ashton Martin tot Bugatti. Pooierbakken voor over het paard getilde rijkeluis mannetjes. Nee, niet mij ding.
Het leek mij een arrogante bedoening waarbij de meeste liefhebbers van mooie klassieke auto’s niet echt aan hun trekken kwamen. Later, voor de tourrit, kwamen dan wel de klassiekers toe en dat was wel een streling voor het oog. Het was mijns inziens niet echt een gebeurtenis waar Jan-met-de-pet iets aan had. Het was eerder voor eer en glorie van zij die er met een goed uitziende oldtimer aan deelnam. Alleen al het inschrijvings geld sprak boekdelen. Op naar morgen.

Zondag met de tram naar De Panne, het kan niet altijd met de trein naar Oostende zijn. Daar was het een andere aanpak, simpel, iets volkser en veel overzichtelijker en dat allemaal in de schaduw van Leopold. De bestuurders stonden vaak naast hun wagens en vertelden honderduit over de geschiedenis van hun wagen. Het was een gemoedelijk sfeertje en langzaamaan vulde de promenade zich met oldtimers in allerlei vormen en kleuren. En toen vertrokken ze één voor één voor een rondrit door de polders, want duinen zijn er niet meer. Niet veel later verzamelde op het strand een bende ongeregeld. Landrovers in alle types en kleuren, met en zonder laadbak. Met Safari ervaring, opgedaan in de Beekse Bergen. Het icoon van de 4 X4 was hier in vol ornaat present op het strand van De Panne. Als kind wou ik al zo een landrover die me via de eindeloze Sahara woestijn, over een kronkelend pad naar de Himalaya zou brengen. Ik had als kind, en heb die nog altijd, zo een uitvoering van de landrover van Matchbox met een lang chassis zoals de kenners het vermelden. Heerlijk om bij weg te dromen. 
Terug naar de echte wereld. Daar stond ik tussen, ik heb ze niet geteld, een hoop auto’s met een verleden van over de ganse wereld. Brits erfgoed met wereldfaam. Ze waren mooi de oude werkpaarden met hun hoekige contouren en hun robuuste uiterlijk. Bij het vertrek steeg daar een zwarte rookwolk op dat een gedeelte van het strand en het zicht op de zeedijk eventjes verdwenen was. Nu, Anuna was hier niet om even dwars te liggen, en ter compensatie van alle uitstoot die de ministers veroorzaakt hebben om naar een milieutop te vliegen mocht het wel even. En daar reden ze dan weg. Zo elegant als enkel een hoekige boerse landrover het kan, reden ze over het strand. Door het water dat dansend opspattend slijk de hoogte in gooide, niet vermoedend waar het zou terecht komen. Heb genoten. Veel kijklustigen, veel fotografen en veel gewoon volk. Ter plaatse hoorde ik dat er ook een foto wedstrijd aan dit evenement verbonden was. Thuis gekomen, het reglement opgezocht, drie foto’s ingestuurd en later vernomen dat ik de publieksprijs had gewonnen. Dank u publiek. Omdat ik lid ben van de JoMi fotoclub plaats ik hier dit verhaal op de blog.
En om u warm te maken voor de volgende editie op het strand.

Groeten, Jean

De bekroonde foto